من که خودم مرغ شکاریستم...

---

(باعثِ فَخر است که ایرانِیَم)

---

*باعثِ فَخر است که ایرانیم*

*این من و این دیده یِ بارانیم

*وِردِ زبانم همه دَم (یا علی) است*

*دیر زمانیست که می‌خوانیَم*

*در غمِ اولاد علی(ع) ، صاحبِ*

*چشمِ تر و دیده یِ بارانی‌ام*

*نوکریِ عترتِ طاها ، پدر ؛*

*مُهر نموده است به پیشانی‌ام*

*گیلکیِ  ترکِ  بلوچِ  لُرم ،*

*هم عربِ کُردِ  خُراسانیم*

*پُشت ندارد زِرِهم در نبرد ،*

*حیدَری ام ، رُستمِ دَستانی‌ام*

* غیرت اگر در سَرم آمد به جوش ؛*

*در تو توان نیست که بنشانیَم*

*از سفرِ دور و دراز آمدی ؛*

*جَنگ کُنی یا که بخندانی‌ام ؟!*

*نیست مرا واهِمه از سیل و جنگ*

*آدمِ وَضعیتِ بُحرانی ام*

*من که خودم مُرغِ شِکاریستَم*

*گر بشوَم صِیدِ تو ، عیسی نی ام...*

---

*۴ اردیبهشت ۱۴۰۳*

*عیسی جوکار*

#عیسی_جوکار_وکیل