کوه دراک را از خطر تخریب و خروج از کارکرد تاریخی خود برهانیم.

《 کوهِ دِراک 》

---

کوه دِراک (کوه مادر، کوه برفی، کوه مستسقی) کوهی است از رشته کوه های زاگرس در شهر شیراز که از غرب این شهر آغاز شده و با گذشتن از شمال غرب شهر ادامه یافته و به روستای علی‌آباد منتهی می‌شود. بنایی در قلهٔ کوه ساخته شده‌است که در آن مشخصات کوه و قله به صورت مکتوب بر روی یک لوح وجود دارد. قله این کوه حدود 3000 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و وجه شمالی آن معمولاً از اواسط آذر تا اواخر اسفند پوشیده از برف است.

(( برای #دراک ، مادرِ آب و تنفّسگاه کلانشهر شیراز ))

---

بر اوجِ آسمان ، اِستاده نَستوه

تنفُّس گاهِ شیراز است این کوه

دِراک ، او مادر برف است و آب است

تلالُو بخشِ نور آفتاب است

اگر برفی و بارانی نگیرد ؛

کجا شیراز از او جانی بگیرد ؟!

نیاکان رفته اند و این امانت

سِپُردند و زِ ما ، سَر زد خیانت

دِراکِ پیر ، از ما هست دلگیر

اَلا ای آدمی ! کِی می شوی سیر ؟

شما را گر به او نِبود نیازی ؛

اگر دیگر ندارد امتیازی ؛

به پاسِ آنهمه خدمت که کرده ؛

شوید از گُردِه اش ، اینک پیاده

نه کوهی از تو خالی شد نه دَشتی

زمین را قَبضه کردی ، سیر گشتی ؟

دریغا ، زاین همه اِصرار و تصویب ؛

چه حاصل شد ، زمین را غیرِ تخریب ؟!

مگر این کوه ، جز خدمت ، چه کرده ؟

چه می خواهید از او ، تخمِ دوزَرده؟!

مپِندارید کو ، پیر است و فَرتوت

زِ اعمالِ شما گردیده مَبهوت

شده از آدمی در حیرت و وَهم

هنوز از جان او سر می کشد سَهم

نموده میزبان را پیر و خسته

نمک خورده ، نمکدان را شکسته

همه پَروَرده ای از جنسِ خاکیم

که ما فرزندِ دامانِ دِراکیم

                                ***************

من و زخم و من و درد و من و غم ؛

چه می‌خواهی زِ من ، فرزند آدم ؟!

به گِرداگِردِ من بِیتوته کردید

روانم را بسی آشفته کردید

ز حقِ خود مرا محروم کردید

به دود و دَم ، مرا مسموم کردید

نبودم مُستحقّ بند و زنجیر

کَزاین غم ، هر جوانی ، می‌شود پیر

بُریدید از تَنم ، وَز خطّ ِ رَأْسَم 

بشَر را عاملِ شَر می‌شناسم

نمی‌دانی که دارم ریشه در خاک ؟!

نمیبینی که سر دارم بر افلاک ؟!

نه من ° تنها ، که صدها کوه ، چون من ؛

شده زخمی ، زِ زخمِ دود و آهن

من و یک عمر ، سعیِ صادقانه

تو و تخریبهایِ ناشیانه

زِ داروهایِ من درمان گرفتید ؛

قوی گشتید و از من ، جان گرفتید ؟!

به کَف داری جوازِ کاغذینی

پس از آن ، رَعدِ غول آهنینی

خراشیدید جسمم را به فولاد

شدم مجروح ، زیر ضربِ بیداد

زمانی من زِ شادی ، سیر بودم

کُنامِ گرگ و ببر و شیر بودم

تَنی در خاک و سر بر اَبر دارم

مگر من تا چه حدّی صبر دارم ؟

چو سَدّم ، مانعِ طوفان و سیلاب ؛

چو اسفنجم به وقتِ خوردن آب

شده انسان ، چو موجودی درَنده

کجای این طبیعت ، بِکر مانده ؟!

مرا با حالِ خود بگذار ، آدم !

نه از تو رَحم می‌خواهم نه مَرهَم

فقط دست از تنِ زخمیم بردار

طبیعت را به حالِ خویش بگذار

من و یک نیمه یِ جانی ، که مانده !

تو و این حرفِ پایانی که مانده ؛

زمین گهواره هست و کوه ، مادر

مزن تیشه به ریشه ، ای برادر !

زبانِ خوش نَشُد ، با سُمبِه یِ زور ؛

زِ من ، تخریبگر باید شود دور...

#عیسی_جوکار_وکیل

#برای_نجات_دراک

#نه_به_تخریب_دراک

بیستم آبانماه ۱۴۰۳

#عیسی_جوکار_وکیل

تصاویر برگرفته از خبرگزاری ایرنا

#ایرنا

تخریب محیط زیست به بهانه احداث تله کابین در کوه دِراک و قطع تنفسگاه شهر شیراز

                  ((کوه مادر یا کوهِ دِراک))

---

---

متاسفانه  ، طرحی خسارت بار  و غیر کارشناسانه ، برای تغییر چهره ی کوه دراک یا همان کوه مادر ، توسط شهرداری شیراز ، در حال فعالیت است و اجرایی شدن آن ‌ نتیجه ای جز تخریب محیط زیست و قطع کریدورهای هوایی شهر شیراز نخواهد داشت.

---

       **********************

       (( مطابقِ معمول ))

بَختَک افتاده رویِ کوهِ دِراک

می‌زند طعنه بر شُکوهِ دِراک

باز ، انسان و صنعت و ماشین

باز طرحی مُخرّب و ننگین

شده انسان ، شبیه اهریمن

در امان نیست کوه و دشت و دَمَن

کوه را می‌کَنند و می‌تازند

جاده و برج و سازه می‌سازند

کوه ، تا قلّه می‌شود نابود

ریه یِ شهر ، می‌شود مَسدود

لشکرِ بیل و لودرِ بی‌باک ؛

حمله بُرده به سویِ کوهِ دِراک

بر سر کوه می‌زند نَعرِه

می‌کَند خاک و بوته و صَخره

گوییا بر زمین ، زمینی نیست

این چه رسمی است ، وین چه آئینی است

فاش دیدم ، ( مُطابقِ مَعمول ) ؛

رفته در خواب ، حضرتِ مسئول

                       ******************

کوه ، صِید است و شهر ، قُربانیست

کوه را بَرکَنی ؛ مُسلمانیست ؟!

(( زخمیِ سربلندِ پابرجا ! ))

به سُتوه آمد  از غمَت ، عیسی

آدمی هر کجا که پای گذاشت ؛

جز خرابی زِ خود ، چه جای گذاشت ؟!

غرقِ اِسراف و عاملِ تَبذیر ؛

آدمی کِی شود زِ خوردن ، سیر ؟!

عیسی جوکار

پانزدهم آبانماه ۱۴۰۳
 #دِراک_تکرارشدنی_نیست   

#برای_نجات_دراک

#محیط_زیست

#کوهنوردی

---

---

روستای تاریخی کَمارِج و در جا زدن در مسیرِ پیشرفت بدلیل بی توجهی مسئولین

کَمارِج ، دهستان فراموش شده ؛

---

   روستایِ تاریخی کَمارِج از توابع شهرستان کازرون و در بخش کُنارتَخته و کَمارج ، واقع در مرز جنوب غربی استان فارس و نقطه اتصال استان فارس به بوشهر بوده و در ۱۳۵ کیلومتری جنوب غربی شیراز و ۱۳۵ کیلومتری شمالِ مرکز استان بوشهر و شهر بوشهر ، واقع گردیده است.در این روستای تاریخی ، آثاری چون چهار قلعه ، برج دیده بانی چهارگانه یِ بجای مانده از دوران صفویه ، کاخ و هَشتیِ حیدرخانی ، معدن بزرگ نمک و تونل نمکی کَمارِج ، چاهِ آب شیرین احداث یا ترمیم شده توسط نیروهای انگلیسی به قطر دو و نیم متر و ارتفاعی بیش از ۲۵ متر بصورت سنگ چین شده ، در دوره جنگ جهانی به نام چاه یانگ (young) ، چشمه های باستانی متعدد و مدفن دو تن از فرزندان احمدابن موسی الکاظم بنام شاه جعفر و میرمحمد علیهم السلام ، دره ی تاریخی موسوم به دره ی آزادخانی که محل درگیری و شکست نیروهای آزادخان افغان توسط چریکهای منطقه بوده ، جاده شاهی و پلهای زیبای موجود در آن مسیر ، بَرمهای پرآب و نرگسزارهای آن و دو کاروانسرای بزرگ مربوط به دوران صفویه در کنار آب انبار بزرگ و ثبت شده آن ، مجموعه ی تُل آب کُنار و قنات پرآب و جذاب آن و مدفن شهدای مدافع وطن در جنگ جهانی اول در مقابله با قوای اشغالگر انگلیس ، همگام با تلاشهای رئیسعلی دلواری و ناصر دیوان کازرونی و قوای نیرومند شهر خِشت و کُنارتَخته ، جلوه ویژه ای به این دیار تاریخی بخشیده است.جای تاسف است که علیرغم وجود این پتانسیل های عالی ، گامی در جهت معرفی این آثار صورت نگرفته است.

امید که با معرفی این آثار و ارسال تصاویر مربوطه ، بتدریج گامی در جهت ادایِ دین به نیاکان و آیندگان خود ، برداریم./.

با تشکر 

#عیسی_جوکار

#کنارتخته_وکمارج

#کمارج

#عیسی_جوکار_وکیل

http://isa2990.blogsky.com