بازیچه و آلتِ دست دیگران مباش

جایگاهی که بعنوان شغل ، بدست آورده ایم ، امانتی است که قبل از ما به دیگران تعلق داشته و پس از ما به سایرین واگذار خواهد شد.

آنچه می ماند ، نوع امانتداری ماست ، همین رفتارها و آثار بجای مانده از نوع و نحوه یِ انجام وظیفه ! ، تعیین کننده یِ میزان شرافتمان ، در زمان واگذاری جایگاه خود به دیگران خواهد بود.

و اما تو ؛ 

 تویی که در جهل مرکّب خود غرق شده ای و سوار بر خرِ لنگِ مُراد و با دست و پای سست و لرزانِ خود ، بسوی نابودی رهسپار شده ای ؛

بخوبی می دانی که به زودی و در هنگام حسابرسی ، هیچکس ، گناهانت را به گردن نخواهد گرفت و در مجازاتت شریک نخواهد نشد و تنها خود ، پاسخگوی اعمال زشتی خواهی بود که بخاطر خوش باشی ، خود شیرینی و تملّق ، بدست آوردن سمتهای بالاتر با بله قربان گوییهای ناشیانه ، جهل ، بی دانشی ، ترس ، غرور کاذب ، غفلت و امثال آن ، انجام داده ای.

آن روز ، به زودی فرا می رسد و تو هیچ فریادرسی نخواهی داشت.

بِچِش ، طعمِ عذابی را که با خونسردی تمام ، بر دیگران تحمیل کردی و سرمست از رسیدن به جایگاهی که حق تو نبوده ، آرامش دیگران را فدایِ غرورِ ناشیانه و جهالت و حماقت خود کرده بودی...

#حسابرسی را به خاطر بسپار...

عیسی جوکار

۸ فروردین ۱۴۰۴